از مدت‌ها پیش جمیله پیشنهاد می‌کرد که بخش خاطره را در مکتوب راه بیندازیم و از گنچینه‌ی خاطرات‌مان استفاده کنیم. در روزنوشت امروز جمیله " پاسخ به برخی دوستان " دلیل و یا انگیزه‌ی آغاز این بخش در مکتوب آمده است. نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره کنم این است که لازم نیست خاطره رنگ و بوی سیاسی داشته باشد به ویژه این که می‌توان در قلمرو فرهنگ خاطره‌هایی را جستجو کرد که ماندگارند و نیز عبرت آموز.
به دلیل آشنایی با بسیاری شخصیت‌های علمی و فرهنگی ایرانی و غیر ایرانی و معاشرت با آنان می‌توانم گهگاه به آن خاطرات اشاره کنم تا هم فضای ذهن خودم طراوت پیدا کند و هم خرسند کننده‌ی خوانندگانی باشد که به خاطره گرایش بیشتری دارند. ناگفته نماند که تا به امروز در داستان‌هایی که نوشته‌ام از این خاطرات بسیار بهره برده‌ام.
