آقای روانبخش عضو رایحه خوش خدمت و سردبیر نشریه پرتو سخن مدت هاست که در هر جا و به هر بهانه ای یادی از من می کند. نمونه آخرش مناظره ای است که ایشان با اقای تاجزاده داشته اند. گفته اند:
"َروانبخش: من دوست داشتم آقای تاج‌زاده در مورد این بحث صحبت می‌كردند ولی با كنایه از كنار این چارچوب گذشتند. ایشان می‌فرمایند ما روزنامه نداریم. من می‌گویم چه كسی جرأت دارد به شما روزنامه ندهد؟ آقای مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات به تنهایی و بدون تشكیل جلسه نشریه پرتو سخن را لغو امتیاز كرد و این تریبون ما را به اتهام درج مقاله‌ای در مورد آقای منتظری و یك طرحی كه در آن روزنامه چاپ شده بود و این طرح هم از ماهنامه صبح گرفته شده بود كه هیچ ربطی به این مقاله هم نداشت، توقیف كرد. آقایان در زمان شعار جامعه چندصدایی و زنده‌باد مخالف من، این تنها نشریه اصولگرا را بستند. شش ماه تلاش كردیم تا اینكه اثبات كردیم این نشریه تقصیری نداشته است. شما می‌گویید نشریه‌تان را بستند. شما هم این نشریه بیست هزار تیراژی را كه در مقابل نشریات آن‌روز شما چیزی نبود، شش ماه تعطیل كردید. ما همان موقع هم كه نشریه‌مان را بستند، جنجال راه نینداختیم. گفتیم اشكال ندارد چرا كه ملتزم به قانون هستیم. دیوان عدالت اداری بررسی كرد و دید این حكم آقای وزیر خلاف قانون بوده است"
(روزنامه کارگزاران 20/آبان/1387 شماره 635)"

اما حقیقت متفاوت از روایت آقای روانبخش است.
نشریه پرتو سخن با چاپ مطلب و کاریکاتور به آیه الله منتظری اهانت کرده بود. مو ضوع در جلسه هیات نظارت مطرح شد و به اتفاق آرا تصمیم گرفته شد که مساله برای بررسی به دستگاه قضایی ارجاع شود.
جناب آقای حجه الاسلام و المسلمین نیری به عنوان نماینده دستگاه قضایی در جلسه حضور داشتند. ایشان از شیوه عمل نشریه پرتو سخن به عنوان برافروحتن فتنه یاد کردند.
، دیگر اعضای هیات نظارت نیز می توانند در باره ی ادعای کذب آقای روانبخش گواهی دهند. صورت جلسه هیات نظارت بایست در آرشیو هیات وجود داشته باشد.
مطابق قانون وزیر نمی تواند به تنهایی تصمیم بگیرد و نشریه ای را متوقف کند.چه رسد به لغو امتیاز! پیداست این آقای روانبخش تمام شهریه و حقوقی که از حوزه گرفته حرام کرده؛ دست کم لازم بود یک بار قانون مطبوعات را می خواند و می دید که در آن زمان نشریه صرفا برای بررسی به دادگاه ارجاع می شد و سخنی از لغو امتیاز مطلقا مطرح نبود. چطور آقای روانبخش چنین موضوع بدیهی را نمی دانسته اند و در برابر یک تصمیم وزیر به قول خودشان تمکین کرده اند؟
شاید آیه الله مصباح و شاگرد و نشریه ایشان گمان نمی کردند؛ در روزگاری که نسبت به آیه الله منتظری سگ ها باز و سنگ ها بسته بود. هیات نظارت چنان اقدامی را در دفاع از شان مرجعیت انجام دهد.