به گمانم مقاله های کیهان در باره جناب آقای کروبی و یاران و همکاران ایشان، پاسخ آقای کروبی و توضیح دوباره کیهان، و مقاله ع. ثقفی فضایی را فراهم کرده است که می توان به این ماجرا از زاویه دیگری نگریست. در حقیقت به این پرسش پاسخ داد که چرا آقای شریعتمداری و یارانش چنین نظرگاهی دارند. به اعتبار همان نظر گاه باور دارند که " یاران کروبی پیاده نظام رژیم صهیونیستی هستند." این نظرگاه با کدام برهان و استدلال در ذهنیت آقای شریعتمداری و امثال و اقران ایشان شکل می گیرد.
اختلاف نظر دقیقا بر اساس نظرگاه دو طرف شکل می گیرد. به تعبیر مولوی:
از نظرگاه است ای مغز وجود
اختلاف مومن و گبر و یهود
اختلاف نگاه و نظر گاه آقایان کروبی و شریعتمداری که هر دو از اسلام و انقلاب و نظام دفاع می کنند، مبتنی بر نظرگاهی ست که بر گزیده اند. در این مقاله می خواهم به ریشه های این دو شیوه برخورد و شمایل این دو منش اشاره کنم. می خواهم به این پرسش پاسخ دهم که چرا و چگونه دو رویکرد کاملا متفاوت و بلکه متباین، هر دو داعیه اسلام و انقلاب و نظام را دارند؟ ما چگونه می توانیم درجه صدق و حق این سخنان را از یک دیگر تمییز بدهیم؟
برای آغاز این بحث به نظرم از اندیشه و دقت متفکر شهید استاد مطهری رضوان الله تعالی علیه -که همچنان جای او خالی ست- استفاده کنم

استاد مظهری در کتاب سیره نبوی و نیز در کتاب آشنایی با قرآن- به بررسی روایتی در باره اهل بدعت اشاره می کنند. این روایت کلید بحث است. کلید بحث ماست؛ یعنی رویکرد کیهان به عنوان پیشوا ی چنین سلوکی را می توان از تحلیل همان روایت و دیدگاه استاد مطهری سنجید:
اول:
"در زمينه اهل بدعت ، حديثی داريم كه در ضمن آن آمده است كه‏
هرگاه اهل بدعت را ديديد « فباهتوهم » . " باهتوهم " از ماده بهت‏
است و اين ماده در دو مورد به كار برده می‏شود ، يكی در مورد مبهوت كردن‏
، محكوم كردن و متحير ساختن كه در خود قرآن آمده است كه حضرت ابراهيم‏
با آن جبار زمان خودش كه مباحثه كرد ، در نهايت امر « فبهت الذی كفر
او در مقابل منطق ابراهيم درماند ، مبهوت شد ، محكوم شد ، مفتضح شد ، و
ديگر در مورد بهتان يعنی دروغ جعل كردن كه می‏دانيم در آيه « سبحانك هذا
بهتان عظيم »، بهتان عظيم يعنی دروغ بزرگ . شيخ انصاری تصريح می‏كند كه‏
معنای اينكه اگر با اهل بدعت روبرو شديد باهتوهم يعنی با منطقی قوی با
آنها روبرو بشويد ، مبهوتشان بكنيد آنچنانكه ابراهيم با جبار زمان خودش‏
نمرود مباحثه كرد و مبهوتش نمود « فبهت الذی كفر » بر اهل بدعت با
منطق وارد بشويد تا مردم بفهمند اينها اهل بدعت هستند و دروغ می‏گويند .
با آنها مباحثه كنيد و محكومشان نمائيد .
عده‏ای آمده‏اند از اين حديث اين جور استفاده كرده‏اند كه اگر اهل بدعت‏
را ديديد ، ديگر دروغ گفتن جايز است ، هر نسبتی می‏خواهيد به اينها بدهيد
، هر دروغی می‏خواهيد ببنديد ، يعنی برای كوباندن اهل بدعت كه يك هدف‏
مقدس است از اين وسيله نامقدس يعنی دروغ بستن استفاده بكنيد ، كه اين‏
امر دايره‏اش وسيعتر هم می‏شود . آدمهای حسابی هرگز چنين حرفی را نمی‏زنند
. آدمهای ناحسابی گاهی دنبال بهانه‏اند .
مكائد نفس عجيب است ! مكرهای نفس اماره عجيب"

دوم:"اگر اهل بدعت پيدا شدند، بااهل بدعت مبارزه كنيد و عالم بايد مبارزه كند و حق ندارد ساكت‏باشد، و در يك حديث تعبير چنين است: «و باهتوهم‏» يعنى مبهوتشان كنيد، بيچاره‏شان كنيد، يعنى با آنها مباحثه كنيد و دليلهايشان را بشكنيد. «فبهت الذى كفر» چنانكه ابراهيم، آن كافر زمان خودش را مبهوت كرد، شما هم مبهوتش كنيد.

"بعضى آدمهاى كم سواد اين «باهتوهم‏» را اين جور معنى كردند:به آنها تهمت‏بزنيد و دروغ ببنديد.بعد مى‏گويند:اهل بدعت دشمن خدا هستند و من دروغ عليه او جعل مى‏كنم.با هر كسى هم كه دشمنى شخصى داشته باشد مى‏گويد:اين ملعون، اهل بدعت است.صغرى و كبرى تشكيل مى‏دهد، بعد هم شروع مى‏كند به دروغ جعل كردن عليه او.شما ببينيد اگر جامعه‏اى به اين بيمارى مبتلا باشد كه دشمنهاى شخصى خودش را اهل بدعت‏بداند و حديث «باهتوهم‏» را هم چنين معنى كند كه دروغ جعل كن، با دشمنهاى خودش چه مى‏كند!آن وقت است كه شما مى‏بينيد دروغ اندر دروغ جعل مى‏شود.
يك وقتى يك مرد عالم و بزرگى(عالم هم گاهى اشتباه مى‏كند)به من رسيد و گفت‏شنيده‏ام فلان كس(يك آدمى كه يك مسلمان كامل عيار است)-العياذ بالله، اصلا من نمى‏توانم حتى اين را به زبان بياورم، حالا از باب موعظه است، براى اينكه بدانيد چه اجتماع ننگينى ما داريم، البته آن عالم شنيده بود و مرد خوبى است، گفت‏شنيده‏ام فلان كس-گفته است چقدر خوب شد-العياذ بالله-كه محسن حضرت زهرا سقط شد، براى اينكه اگر او هم مى‏ماند دوازده مصيبت‏براى اسلام درست مى‏كرد!گفتم:تو آخر چرا اين حرف را مى‏زنى؟!او يك مسلمان است، من او را از نزديك مى‏شناسم، او وقتى فضائل ائمه گفته مى‏شود، اشكش مى‏ريزد.ببين تا كجاها عليه يكديگر جعل مى‏كنند.آن وقت اينچنين جامعه‏اى كه كارش جعل است، كارش بهتان و تهمت زدن است، قرآن وعده عذاب داده است.آيه بعد اين است: «ان الذين يحبون ان تشيع الفاحشة فى الذين امنوا لهم عذاب اليم فى الدنيا و الاخرة و الله يعلم و انتم لا تعلمون.» دنباله همين مطلب است و تاكيد بيشترى درباره اينكه مؤمنين(مسلمانان)بلندگوى اشاعه حرفهاى بد و زشت عليه خودشان نباشند. "
این دو نقل قول را به عنوان مستند نظری بحث انتخاب کردم. تا در باره آن بیشتر گفتگو کنیم.

اعتماد ملی
**********************